Na een lange werkweek - waarbij ik van de ene opdracht naar de andere liep - was het eindelijk vrijdagavond. Hoog tijd dus voor wat ontspanning: ik liet het bad vollopen om me volledig onder te dompelen in een veel te dikke laag schuim met een scheutje lavendel, een rustig muziekje op de achtergrond en een zacht kaarslicht.
Terwijl Nina Simone zong hoe goed ze zich voelde, gaf ik me over aan de warmte. Mijn lijf ontspande zich, ik sloot mijn ogen en droomde helemaal weg. Tot plots… Ik schoot recht in bad. “Dat had ik moeten zeggen in dat argument van drie maanden geleden!” Tot zo ver de ontspanning, dus.
Aangenaam, ik ben Wendy, professioneel overthinker.
Hetzelfde gebeurt trouwens regelmatig in bed. Net op het moment dat de slaap me tegemoetkomt, vraag ik me af waarom een luipaard een luipaard noemt, terwijl het eigenlijk één van de snelste katachtigen is. En dan speelt dat ene dierentuinbezoekje van vorig jaar weer door mijn hoofd, toen ik geld leende van een vriendin. Had ik dat ondertussen al terugbetaald?
Om me dan vervolgens af te vragen of ik wel een goede vriendin ben. Bestaat vriendschap ook in de wereld van dieren, of is dat eigen aan de mensheid? Blijven wij als mens eeuwig bestaan? Zo kan ik uuuren doorgaan. En liefst nog rond een uur of twee ’s nachts, want dan draait de mentale molen duidelijk het hardst.
En dat overdenken is zo erg niet altijd. Het brengt je tot diepere inzichten, andere standpunten en bredere kennis. Maar het is niet altijd zo rooskleurig, want denkend komen we er niet altijd!
De keerzijde van overdenken
Ik ben een introvert. En een diepe denker; dat is nu eenmaal wie ik ben. En ik vind niets zo leuk als mijmeren met een vriend over de zin van het leven. Achteraf vraag ik me dan soms af of die vriend dat ook zo leuk vond. En dan begin ik te denken. Heb ik geen stomme dingen gezegd? Zou ik dat gewoon vragen?
Ik typ soms ellenlange tekstberichtjes… om ze dan vervolgens te wissen. En als ik ze wel verstuur, krijg ik dikwijls het antwoord: ‘Misschien heb je hier te lang over nagedacht…’. Als een Whatsapp-berichtje te lang onbeantwoord blijft of als een collega kortaf is, denk ik meteen dat het aan mij ligt. Dat overdenken... vermoeiend...
En dan heb ik het nog niet over de heb ik wel de juiste keuze gemaakt-kronkel na een beslissing. Zo gaf ik onlangs, na heel wat nadenken, mijn ontslag. Tijdens mijn opzegperiode ga ik al aan de slag voor mijn nieuwe werkgever, maar toch blijf ik denken… Wat als ik de verkeerde kant op ben gegaan? Wat als het tegenvalt? Kan ik het wel combineren met mijn studie? Wat doe ik met die opleiding?
Op zo’n momenten zeg ik vaak tegen mezelf: ‘Stop nu toch eens met denken. Just go with the flow!’. Maar hé, da’s echt niet zo gemakkelijk. Het is alsof mijn brein steeds weer dezelfde laden opentrekt. De inhoud blijft hetzelfde. Het lost niks op en het geeft me al zeker geen nieuwe inzichten. Integendeel: het vreet energie, zowel fysiek als mentaal.
Met vallen en opstaan heb ik ondertussen geleerd hoe ik hier beter mee kan omgaan. Met een aantal trucjes hou ik het piekeren iet of wat onder controle.
Pieker (even!)
Geef jezelf elke dag tien minuutjes de tijd om vrij te denken en te piekeren. Het mag! Maar alleen tijdens die tien minuten.
Braindump
Op dagen dat mijn hoofd overuren draait, start ik mijn dag met een braindump. Het is heel eenvoudig: neem een blad papier en schrijf alles op wat er door je hoofd spookt. To do’s, ideeën, afspraken, verlangens, zorgen…
Het doel is om je hoofd leeg te maken. Deel dan je gedachten in categorieën in (gebruik hiervoor bijvoorbeeld gekleurde stiften): nu (wat kan ik nu doen), later (wat stel ik even uit) en nooit (wat zijn de gedachten/dingen waar je geen invloed op hebt).
Accepteer
Hier gaat het om dat nooit-lijstje. Ik was vroeger een échte spokenjager. Ik jaagde op elke donkere, negatieve gedachte. Maar hoe harder je vecht, hoe harder die gedachten terugkomen. Probeer maar eens niet aan een groene beer te denken. Niet hé! Wat waar denk je nu aan?
Toen ik accepteerde dat lastige gedachten er ook mogen zijn, werd het zoveel rustiger in mijn hoofd.
Observeer
Zie je gedachten als nieuwberichten die de roddelpers de wereld instuurt. Je kunt al je aandacht richten op de paparazzi en heel de tijd bezig zijn met het ontkrachten van dat nieuws. Of je kunt proberen het nieuws naast je neer te leggen; die roddelbladjournalisten schrijven toch wat ze willen (hoera, persvrijheid!). Scrol maar gewoon verder!
Je brein werkt net zo: gedachten blijven komen. Je verstand heeft z’n eigen persvrijheid. Maar niet elke gedachte verdient evenveel aandacht. Je kan je gedachten gewoon observeren, zonder er in op te gaan.
Wat als…
Welke gedachte kan je nu zien als riooljournalistiek? Als je gedachte begint met ‘wat als’, gevolgd door een negatief scenario, dan kun je ervan uitgaan dat je gebotst bent op een roddelbericht.
Mediteer
Ik geef toe, ik ben daar meestal te onrustig voor. Ondertussen heb ik wel een aantal oefeningen gevonden die voor mij werken. Mindfulness brengt je terug in het hier en nu en laat het nu net dat zijn wat een overdenker nodig heeft!
Ben jij ook zo’n overdenker?
Leuk, als je bij de blinkende zijde van de medaille blijft natuurlijk – de verrijkende, leerrijke en inspirerende kant. Neigt de balans af en toe naar de keerzijde? Pas dan de handige trucjes toe die mij door deze bronzen kant helpen.
En onthoud: overthinkers blijken juist heel verstandig te zijn! 😉
Comments