Als klein manneke was Mike altijd al in de natuur terug te vinden en tegenwoordig trekt hij met zo weinig mogelijk materiaal zo diep mogelijk de wildernis in. Eén zijn met de natuur en zo ontsnappen aan de ratrace, dat is waar hij écht van houdt. Want dichter bij de natuur leven, is ook dichter bij jezelf staan. En om dat gevoel met iedereen te delen, organiseert hij met zijn bedrijf Rewilding allerhande natuurexpedities en workshops. Hoe je kan overleven in de natuur, laat hij nu ook zien in de Eén-reeks 'Saar in het bos'. Eén ding is zeker: bushcraften is hot!
Vlamdragers zijn mensen die op hun manier proberen de wereld wat mooier/beter te maken. Hoe doe jij dat?
“Ik probeer altijd in alles wat ik doe een verschil te maken. Gaande van soms zwerfvuil oprapen tot het meegeven van respect en dankbaarheid in de opvoeding van mijn kinderen. Ik vind het ook heel belangrijk om mijn kinderen te betrekken bij mijn natuurexpedities.”
Was jij als kind ook al zo gebeten door de wonderen van de natuur?
“Ja zeker, altijd geweest. Ik was als kind altijd in de natuur terug te vinden. Als ik iets zie, dan wil ik altijd weten hoe dat werkt. Ik kan er mijn vinger niet opleggen, maar als je ziet hoe de natuur in elkaar steekt,… Het fascineert me echt.
Ik heb altijd dicht bij de natuur geleefd en daar voelde ik me ook het meest thuis, maar ik ben dat gevoel wel even kwijtgeraakt. Ik ging studeren, begon te werken en ik wilde alleen maar carrière maken. ik dacht dat dat het leven was. Ik raakte de feeling met mezelf kwijt.
Tot mijn kinderen werden geboren en ik besefte dat ik mijn kinderen wilde meegeven wat ik zelf als kind had meegekregen. Toen zijn er dingen veranderd. Vijf jaar geleden startte ik met Rewilding, omdat ik zelf terug wat wilder en dichter bij de natuur wilde gaan leven.
‘Rewilding’ betekent ook letterlijk ‘verwilderen’. Dat slaat op de natuur laten verwilderen, maar ik betrek dat ook op mensen; je mag jezelf wat wilder maken!”
"Je mag jezelf gerust wat wilder maken: luister naar je lichaam en leef met wat je in de omgeving vindt"
Wat betekent dat voor jou?
“Luisteren naar je lichaam en leven met wat je in de omgeving vindt. Als je in de dagelijkse ratrace zit, dan volg je dat tempo en vergeet je naar je eigen tempo te leven. Eten wanneer je honger hebt bijvoorbeeld, in plaats van eten tijdens je officiële middagpauze op het werk.
Terug verbinding voelen met de natuur en met mezelf. Als alles rondom mij ontploft, dan kom ik hier een vuurtje maken en dan is alles weer oké. Mensen hebben de natuur nodig; alles is verbonden met elkaar.”
En dat wilde je ook aan jou kinderen meegeven?
“Absoluut. Op school leren ze heel veel, maar rekenen en schrijven,…daar heb je later veel aan als je thuis zit met een burn out. Met mijn kinderen trok ik de natuur in om hen te leren wat ik wist. Hoe vind je eetbare planten, hoe maak je een vuurtje,…Hieruit zijn de ouder-kindexpedities gegroeid die ik verder uitwerkte voor ZITDAZO.
Dit is dan geleidelijk aan verder gegroeid en nu organiseer ik ook bushcraft-workshops, wildplukwandelingen, teambuildings en expedities. Mijn kinderen zijn nu 8 en 10 jaar en ze vinden het echt supertof. Zo tof zelfs dat ik hen betrek bij mijn activiteiten en ze af en toe ook taakjes krijgen.”
"Eens je een keuze hebt gemaakt, ben je er nog niet vanaf. Je moet bewust blijven kiezen voor wat je belangrijk vindt en dat is niet altijd eenvoudig"
Jij hebt ook nog een job in de sociale sector. Is het moeilijk om beiden te combineren? Hoe voel je de juiste weg?
“De combinatie is inderdaad wel moeilijk. Ik ben van fulltime werken overgestapt op een 3/5de en op termijn ga ik parttime werken om me nog meer toe te kunnen leggen op Rewilding. Maar dat zijn geen gemakkelijke keuzes.
Financieel gezien wil je alles voor je gezin doen, maar je moet ook voor jezelf zorgen. Het is niet altijd eenvoudig om rond te komen, maar anderzijds krijgen we er wel veel verbinding met de kinderen voor in de plaats.
Het moeilijke is dat je er niet vanaf bent, eens je een keuze gemaakt hebt. Je moet bewust blijven kiezen voor wat je belangrijk vindt, dus die spoken komen regelmatig terug naar boven. Maar ik zit nu wel op een punt dat ik een evenwicht voel.”
Zijn er momenten geweest dat je twijfelde aan het pad dat je moest volgen?
“Zeker en soms is dat nog hoor. Je maakt constant keuzes, maar elke keer opnieuw kom ik wat angst en twijfel tegen. Ik doe mijn job als opvoeder graag, ik wil dat ook goed doen en ik krijg ook daar graag verantwoordelijkheid. Maar dan moet ik eigenlijk al terug fulltime gaan werken en dat betekent minder tijd voor Rewilding.
Ik probeer gewoon mijn intuïtie te volgen en als ik twijfel houd ik de twee opties open. Ik kijk dan wat er gebeurt en uiteindelijk overwint het lot. Als ik de keuze krijg, is het mijn buikgevoel dat kiest. Ik kan niet de hele wereld tegelijk helpen, dat gaat niet. Maar er zijn mensen genoeg. Als iedereen zijn stuk doet, dan komt het wel goed.”
Waarom is het volgens jou belangrijk om meer in contact met de natuur te leven?
“Voor ons eigen welbevinden en voor onze band met anderen. We hebben elkaar nodig, niet alleen voor het praktische maar ook voor het sociale en het emotionele. Vrienden die samen pintjes pakken is prima, maar vrienden die elkaar ook helpen zijn volgens mij gelukkiger.
In de natuur ben je op elkaar aangewezen en dat creëert een diepere band. Het water komt hier niet uit de kraan, eten moet je gaan zoeken en warmte vraagt samenwerking. Het geeft inzicht in het leven en het zorgt voor verbinding tussen mensen.”
"Het besef van al dat comfort dat wij hebben, kan je enkel doorleefd voelen als je er af en toe eens van weg gaat."
Zijn mensen volgens jou de band met de natuur verloren?
“Ik wil niet iedereen over dezelfde kam scheren, maar ik denk vele mensen wel. Water komt uit de kraan, Eten komt uit de supermarkt en je verwarming regel je met de smartphone,... Het besef van al dat comfort kan je enkel doorleefd voelen als je er af en toe eens van weg gaat.”
Jouw ouder-kind expedities lijken me een ideale manier om terug wat dieper contact te vinden met elkaar en met de natuur. Is dat ook de bedoeling?
“Yep, zeker en vast! Het is echt quality time en ook genieten. Er is weinig en er is zoveel! Een expeditie is snel voorbij en het is de perfecte manier om eventjes écht tijd te maken voor elkaar als ouder en kind. Praten bij het vuur, de tent op stellen, brandhout zoeken,... Dat zijn de momenten dat je elkaar ook echt beter leert kennen!”
Alleen in een bos, kom je jezelf ook echt wel tegen. Is dat voor jou soms ook confronterend?
“Valt wel mee , ik ken mezelf 😉.
Voor het programma met Saartje gingen we drie weken het bos in. Dat was ook voor mij de langste periode. We filmden in april en dat was net de periode dat er in het bos weinig voedsel te vinden was: geen eikels, geen paddenstoelen of noten,… Voor mij was dat ook pittig. Je wandelt een bos in en je weet dat heel het programma staat of valt met mij. Dat gaf wel wat stress. Maar eens we dat bos in waren, verdween dat gevoel. Ik ga er altijd vanuit dat alles wel in orde komt.”
"Iedereen kan in de natuur overleven, maar wellicht niet iedereen even lang'"
Heb je daar zelf ook dingen uitgehaald?
“Eigenlijk wel. Ik heb gevoeld hoe het is om zo lang in de natuur te zitten. Als ik normaal op expeditie ga, dan neem ik eten mee. Nu deden we dat niet. We hebben honger gehad, maar een lege maag went na een week. Je maag is leeg, je lichaam zegt ‘stress’, maar na een week is dat weg. Dat is een gevoel dat wij niet meer kennen.”
Kan iedereen in de natuur overleven?
“De meeste mensen kunnen blijven leven in de natuur, wellicht niet iedereen even lang 😊. Sommigen gaan daar nooit bewust voor kiezen. Zij gaan zo hard in de weerstand dat ze beginnen te panikeren. Ik doe ook teambuildings en soms wisten de mensen op voorhand niet wat ze gingen doen. Dan was daar snel de paniek. Maar dat gaat ook over. Ik geef hen dan een tas koffie en ik help hen rustig worden."
Wat is bushcraften precies?
“Letterlijk vertaalt betekent dit natuurvaardigheden; de kunst om te overleven in de wildernis. Gelukkig hebben we niet eens veel wildernis nodig om in de voetsporen te treden van onze verre voorouders. Gewoon een vuurtje maken, of je eigen maaltje bij elkaar zoeken in de natuur en dat onmiskenbare oergevoel steekt al de kop op.”
Wat heb je zeker nodig?
“Om mee te starten is een firesteel, een mes, een zaagje, een zeil en een slaapzak al prima om je een weekje te voorzien.”
"Als je uw innerlijk vuur krijgt aangewakkerd, dan verdwijnen de spoken vanzelf."
Wat zijn de valkuilen?
“Een te romantisch beeld, domme ongevalletjes en zelfoverschatting. Het kan soms echt wel pittig zijn. Het grote voordeel is: je kan altijd terugkeren!”
Moet je trouwens een beetje een spokenjager om te gaan bushcraften?
“Nee, helemaal niet. Als je uw innerlijke vuur krijgt aangewakkerd, dan verdwijnen de spoken vanzelf 😊.”
Wat is zo fijn aan bushcraften? Waarom zou je het iedereen aanraden om dit eens te doen?
“Je vergeet alles rondom jezelf en alleen wat je op dat moment aan het doen bent telt. Als je een vuurtje wil maken, ben je alleen daar mee bezig. Of het snijden van houten lepels…dat is zo rustgevend dat ik mensen nauwelijks kan overhalen om te pauzeren tussendoor. Het is pure meditatie.”
Ik merk dat mensen in deze drukke tijden meer nood hebben aan rust en stilte en daarvoor dikwijls het bos intrekken. Merk jij dat ook?
“Ik spreek voor mezelf als ik zeg dat ik zonder eigenlijk een heel andere levensenergie heb. Rust en stilte is iets wat ik nodig heb om te voelen wat er in mijn hart leeft. En het tempo van jezelf mogen volgen in plaats van het tempo van je omgeving, maakt voor mij een hemelsbreed verschil.”
Je schrijft in de inleiding van je boek dat een mens bitter weinig nodig heeft om gelukkig te zijn. Wat maakt jou gelukkig?
“De juiste momenten die soms echt een gouden randje hebben. Kleine, goede dingen zoals iets grappigs dat gebeurt op het werk, een gezellige workshop, thuis zijn bij mijn gezin, gezellige babbels bij het kampvuur met vrienden of familie,…
Dat zijn de goede momenten in het leven waar ik echt gelukkig van word. En het is een beetje cliché, maar zien dat mijn vrouw en kinderen zich goed voelen, heeft ook zeker een impact op mijn welbevinden.”
"Het tempo van jezelf mogen volgen in plaats van het tempo van je omgeving, maakt voor mij een hemelsbreed verschil."
Hoe geef jij een dosis geluk door aan anderen?
“Ik probeer in mijn workshops en op mijn werk altijd een fijne gezellige sfeer te creëren om ook anderen te laten genieten van die momenten.”
Stel dat je zou kunnen kiezen: nooit meer de natuur in, of nooit meer ‘het echte leven’ in, wat zou je dan kiezen?
“Dat is een gemakkelijke keuze! Wat vele mensen 'het echte leven' noemen, gaat over een wereld vol verzinsels van de mens. Als toppunt sloven mensen zich dag en nacht wereldwijd uit voor een fictieve munt die is verzonnen door de mens. Geef mij maar het échte leven, dat wat er gebeurt buiten die fictieve ratrace!”
Lees hier meer over Rewilding.
Comments